'This is a cultural exchange that I like'

Zomaar een citaat van een meisje dat woont in Hong Kong, maar eigenlijk uit Engeland komt, die een hapje neemt van mijn boterham met hagelslag. Iets wat hier vaak de aandacht trekt, hagelslag ziet er gek uit, het is chocola en dan is het hier ook wel een ding om als iemand eten heeft, daar graag wat van mee te pikken.

Deze week stond eigenlijk groot en deels in het teken van Sinterklaas.
De goedheiligman is natuurlijk al 2 weken geleden in ons kleine kikkerlandje aangekomen, maar dat is toch wel heel erg ver van Hong Kong. Daarom heeft Sinterklaas besloten om ook naar Hong Kong af te reizen met zijn 9 besten pieten, Hoofdpiet, Coole piet, Klim piet, Domme piet, Cadeau piet, Wegwijspiet, Muziekpiet en de Danspiet (ik dus). Wij hadden ons zelf aangemeld bij de Nederlandse vereniging die ieder jaar een aankomst van Sinterklaas organiseert hier in Hong Kong. We werden voor dinsdag uitgenodigd voor een hot pot om de details te bespreken. De rollen werden verdeeld, we ontmoeten natuurlijk Sinterklaas en natuurlijk gewoon gezelligheid. Iets wat ik nog steeds niet kan vertalen naar het engels. Suggesties?

Zaterdag was het dan zo ver, om 6 uur vertrokken we van school op weg naar Stanley Beach, dat ongeveer 1,5 uur reizen is vanaf hier. Daar aangekomen werden we in een toch wel hele Nederlandse omgeving ontvangen. Een heerlijk ontbijt met croissantjes, thee, zelfs soesjes, was echt genieten. Hierna moesten we er toch echt aan geloven en zochten we onze pakken uit en werd ons hoofd zwart gemaakt. En niet alleen ons hoofd, ook de oren, neus, overal zodat het net echt leek. Rode lippen, oorbellen in, pruik met mutsje op, veer er aanvastmaken en klaar. Met een roe in de hand en een volle zak met pepernoten en schuimpjes, vertrok de crew met een auto naar de kade. Hier werden we op een soort van speedboot, maar zeker vele malen luxer gezet en starten wij onze tocht richting Hong Kong Sea School. Zingend wat Sinterklaas liedjes, raceden we met zo’n 100 knopen over het water. En dan eindelijk waren we daar, een volle kade met zingende kindertjes, roepend: ‘Sinterklaaaas, Sinterklaaaaas’. Een prachtig gezicht, vooral als je nog eventjes in je achterhoofd houdt dat het zo’n 25 graden is en je in Hong Kong staat. De pieten sprongen de kade op, stroooiden heleboel pepernoten, maar hielden natuurlijk genoeg over om ieder handje te kunnen vullen. Na een warm welkom, werden de pieten verspreid over de spelletjes waar de kinderen dan langs kwamen. Cadeautjes gooien, daklopen, pietendisco etc, heel erg gezellig. Ondertussen werden we dan ook verwend met echt Nederlands eten, zoals KROKETTEN(!)(!)(!), Speculaas en zelfs knakworstjes, wat ik toch ook echt nederlands vind. Aan het eind werden we afgevoerd in 2 cabrioletten, wat wel krap was, maar toch een mooi gezicht. Voornamelijk de chinezen die geen FLAUW idee hadden wat hier aan de hand was, wie die gekke man was met een lange witte baard en een rode muts op zn hoofd, en al die zwarte mensen met gekke mutsen en pakken. Echt een fantastisch beeld. Hierna begon dan het moeilijkste, de schmink er weer afkrijgen. Na een hevige scrobbeurt is het redelijk gelukt, en terug op campus heb ik dan nog een douche genomen dus ik ben hopelijk nu weer schmink vrij. Het was echt een fantastische dag, Zwarte piet spelen in Hong Kong. Wie had dat OOIT kunnen voorstellen? A.s. donderdag zet de hele school ook hier de schoen, en dan gaan wij langs om die dus te vullen rond een uur of 3!

Verder is het morgen mijn verjaardag, dus dat hebben we dit weekend gevierd! We zijn met een groepje naar het Spaghetti House gegaan, waar we heerlijk italiaans gegeten hebben. Hierna voor een drankje naar een echte russische bar, waar ik zelfs ben toegezongen door het bandje dat daar die avond speelde. En daarna hebben we gewoon gerelaxed in een soort van bar, met een drankje en een spelletje, was echt heel erg gezellig. Ik weet niet wat me voor morgen te wachten staat, mijn vrienden hebben we me wel gewaarschuwd dat ik ze vandaag niet moet opzoeken, dus tja! Ook ben ik erg benieuwd hoe het is om je verjaardag ver van thuis te vieren.

Ook heb ik me aangemeld voor een penvriend(in), een initiatief van het United World College in Mostar, Bosnia and Herzegovina. En ik heb gisteren voor het eerst een mailtje gehad van Jacqueline, uit Rwanda en die zit dus in Mostar. Het initiatief houdt in dat je dus met iemand gelinkt wordt in een ander College, om verhalen uit te wisselen.

Heel veel liefs uit Hong Kong,

Anne-Margreet