Jarig, Schoenen zetten en 'Daily life'
Door: Anne-Margreet
Blijf op de hoogte en volg Anne-Margreet
07 December 2008 | Hong Kong, Hong Kong
Eindelijk 16 jaar.
Heel erg bedankt voor alle mailtjes, kaartjes, hyves-felicitaties, e-cards en cadeautjes! Het is gek om je verjaardag niet thuis te vieren, ook omdat er een tijdsverschil is. Toen ik hier in Hong Kong al 16 was, was het in Nederland nog echt 30 november. Op 30 november, rond een uur of 10, hong kongse tijd, ontving ik een email in mijn inbox. ‘We know you love her’ was het onderwerp. Het was een verjaardagswens van mijn vrienden uit Scandinavie en er zat een bijlage bij. Een ontzettende vrolijke, maar eigenlijk toch wel lelijke foto van mij. En naar wie hadden ze die e-mail gestuurd? Naar de hele school! Een goede grap, maar natuurlijk wel voorschut. Om 12 uur hong kongse tijd, gebeurde er niets. Ik was 16, sprak met mijn vrienden op msn en dat was het. Was dit wat het allemaal voorstelde? Ik stapte mijn bed in met een gek gevoel. Hoe zou het zijn om toch dit jaar mijn verjaardag thuis te vieren? De volgende ochtend stond ik vroeg op, ik wilde namelijk wel mijn verjaardag in Nederlandse tijd vieren met mijn familie. Dus om kwart voor 7 zat ik in de dayroom van block 2 (dat is een soort van gezelschapsruimte) klaar voor de computer. Het internet werkte heel erg traag en zelfs de webcam deed het niet. Weer een teleurstelling. Niet echt heel erg feestelijk… Natuurlijk was het wel heel erg leuk om in het Nederlands toegezongen te worden, maar gek is het wel, om je verjaardag met je familie thuis te vieren via de webcam. Ik stond op het punt weg te gaan, mijn hagelslag in de hand, toen ik plotseling de deur open hoorde gaan. En daar waren mijn vrienden, klokslag 7 uur was het, het tijdsverschil tussen Nederland en Hong Kong is 7 uur, en werd ik toegezongen. Ze hadden een grote poster gemaakt, waar heel wat mensen hele lieve berichtjes op hadden geschreven en wat foto’s op hadden geplakt. Ook hadden ze speciaal pannenkoeken gemaakt, omdat ze wisten dat dat echt Nederlands was. Ook had ik verteld, dat wij in Nederland onze verjaardag in de ochtend vieren, in plaats van in de avond. Gezellig met pannenkoeken en een oreocake (oreo is een koekje) werd de dag alsnog heel erg leuk begonnen. Ook had ik een hoed gekregen die Emil uit Denemarken opgestuurd had gekregen met zijn verjaardag. De hele dag heb ik die hoed natuurlijk gedragen en werd door iedereen om me heen gefeliciteerd. ’s Avonds hadden we pizza besteld om er toch een beetje een feestmaal van te maken. Je verjaardag ver van huis te vieren is gek, onwerkelijk maar zeker een ervaring. Het was een dag waar ik eigenlijk wel naar opkeek, omdat ik bang was om erg veel heimwee te hebben. Het viel reuze mee, had was alleen in de ochtend dat ik een soort van domper had. Een verjaardag hier is heel erg warm en gezellig, en je vrienden sloven zich echt uit voor je, en laat zien hoeveel ze eigenlijk voor je betekenen.
Verder was er ook minder nieuws op mijn verjaardag. We kregen een e-mail in de middag dat we om 8.45 PM een collegemeeting zouden hebben. Het was gek dat we ineens zo laat bij elkaar moesten komen. Toen iedereen bij elkaar was kon je voelen dat er slecht nieuws aan zat te komen. Dicht tegen elkaar aangekropen zittend, vertelde de principal Dr. Codrington ons dat Martin, een voormalig wiskundeleraar, was overleden in Zuid-Afrika. Hij had vorig jaar afscheid genomen van onze school, omdat hij met pensioen ging. Het nieuws sloeg in als een bom, deze man hebben wij nooit gekend, maar tijdens het eten van de pizza hadden we wel over hem gesproken. Voor 2de jaars betekent hij erg veel en een aantal leerlingen braken ook, en waren in tranen. Het is mij duidelijk geworden dat dit niet zomaar een man was, en iemand is die zeer gemist zal worden.
Op woensdag was er weer een College meeting, waar we met de hele school bij elkaar komen en praten over verschillende onderwerpen. Zo hebben we gesproken over de fietsen hier op school, het internet en de nieuwe block vertegenwoordigers. Hierna had ik een tutordinner. Hier op school heb je een tutor, wat een beetje te vergelijken is met je mentor in Nederland. Alle leraren wonen hier op school, met hun gezin. Je kunt dus altijd naar je tutor toe gaan, en als tutorgroep probeer je dus af en toe wat te organiseren. Zo zijn we al naar het strand geweest en hebben we een film met de tutorgroep gekeken. Dit tutordinner was een hotpot wat erg lekker was. Het was gezellig en het is altijd leuk om tijd door te brengen met je tutorgroep. Ik heb een leuke tutorgroep die er van houden om te kletsen, dus het is altijd lekker druk. We hebben volgende week zondag nog een christmas dinner met de tutorgroep!
Donderdagavond was het dan zover, of misschien kan ik beter zeggen donderdagnacht. Om 5 uur hadden we afgesproken voor de sickbay, wij is in dit geval Sarah (mijn secondyear) en Emilio (Italiaanse eerste jaars, maar Nederlands paspoort en spreekt redelijk goed nederlands!). We hadden 3 kg pepernoten gehad van ons nationale committee en nog 1 of 2 kilo van de Nederlandse vereniging. We hadden tijdens onze blockmeetings, een meeting met je block op donderdagavond waar er dan over dingen gepraat worden die het block dus aangaan, laten weten dat iedereen zijn schoen voor zijn deur moest zetten omdat Sinterklaas zou komen. Dus om 5 uur gingen wij alle deuren langs, waar voor het grootste deel een schoen stond. Het was erg leuk, maar natuurlijk wel heel erg vermoeiend. Maar het was het zeker waard, de volgende ochtend was er op het bord een groot bericht met: I LOVE DUTCHIES. Iedereen vond het erg leuk en de koekjes (pepernoten) waren erg lekker! Zo hebben we toch maar de Nederlandse cultuur overgebracht naar Hong Kong.
Gisterenavond was hier Cafe. Dat is een soort van muziekavond, waar iedereen een optreden kan doen. Er worden ook drankjes en eten verkocht en dan die opbrengst gaat dan naar een goed doel. Het goede doel van deze avond was Amnesty International. Iedereen komt ook verkleed naar Cafe, en het thema deze keer was superheroes. Ik was verkleed als superwoman, met een superman t-shirt, rode onderbroek en een oranjehanddoek als cape. Optredens waren goed, en er is er een die toch veel indruk op me maakte. Dat was het zingen van stille nacht, heilige nacht. Eerst werd het gezongen in het engels en daarna werd iedereen gevraagd, om het lied in zijn eigen taal te zingen. Dat was een erg mooi beeld, en iets wat alleen HIER kan gebeuren.
Zo zijn er zo veel dingen die alleen HIER zouden kunnen gebeuren, of in ieder geval op een internationale school. Iemand die tijdens een presentatie praat over Tortellini, die gecorrigeert wordt door een echte Italiaan, of macaroni wat geen macaroni genoemd kan worden volgens een Italiaan. En dit is dan alleen maar 2 voorbeelden van een Italiaan, moet je je voorstellen wat ik zou kunnnen schrijven over al deze landen en al die gebeurtenissen. Ik wilde gewoon een soort van tipje van de sluier op lichten!
Ik zou het leuk vinden om nog wat meer te schrijven over het leven hier op LPC. Ik weet dat er leerlingen zijn die zich dit jaar misschien willen aanmelden en daarom is het leuk om iets meer te weten over LPC. Ook voor de mensen thuis is het leuk, omdat ze dan een beetje een betere voorstelling kunnen krijgen van hier.
Een normale schooldag voor mij, begint met het opstaan. Ik sta meestal rond kwart voor 7/7 uur op. Maak me klaar om naar school te gaan, en vertrek uit mijn kamer rond kwart over 7. Ik ga dan eerst naar de kantine om wat cornflakes te eten. Het is een koud ontbijt voor de eerste les, omdat het echte ontbijt pas na de eerste les komt. Dit is er omdat ze willen dat niemand zijn ontbijt overslaat. Ik kan echt niet de dag starten zonder ontbijt, dus vandaar dat ik altijd een beetje cornflakes neem. Dan beginnen de lessen om half 8 en deze eerste les duurt tot 8.35. Hierna gaat iedereen naar de kantine om daar een warm ontbijt te halen. Er is verschillende keuzes, het verschilt iedere dag. Zo zijn er soms pannenkoeken, spek, ei, noodles, fishballs etc. Daarnaast is er ook nog cornflakes (3 verschillende soorten) wat je kunt eten met melk (soja, volle, halve en light) en dan kun ook je ook gewoon brood eten wat je kunt roosteren, met kaas, jam of pindakaas. Er zijn soms croissantjes en bolletjes. Ook is er jus d’orange, melk, koffie, thee en water om te drinken. Na het ontbijt gaat iedereen weer terug naar zijn lessen, dat gebeurd om 9 uur. Hierna heb je 2 lessen van 9 tot 10.15 en van 10.20 tot 11.05. Dan is er een break. Er zijn verschillende dingen die mensen doen in de pauze. Op donderdag worden er bijvoorbeeld souvenirs van LPC verkocht, zoals truien, stropdassen, bekers, handdoeken, t-shirts etc. Mensen blijven in de ‘courtyard’ of gaan naar de kantine voor een lekkere kop koffie of thee of zelfgemaakte chocolade melk met wat koekjes. Dat laatste heeft vaak mijn voorkeur. Na de pauze zijn er weer 2 lessen, van 11.25 tot 12.30 en van 12.35 tot 13.—die streepjes kunnen door de docent worden ingevuld. Ze kunnen stoppen om 13.30 wat de meeste doen, maar sommige gaan doen tot 13.45. Dan is de schooldag over, en is er lunch in de kantine tot 2.30. Nu is er warm eten, zoals spaghetti, lasagne, rijst/aardappelen, wortelen, vis, vlees het verschilt tot dag tot dag. Daarnaast is er ook altijd eten voor de vegetariërs, wat alleen voor hen is. Soms zijn er ook sandwiches. Wat er in de middag gebeurd verschilt van dag tot dag. Op maandag zijn er vaak S3, waar er dus advies wordt gegeven of gesproken wordt over belangrijke onderwerpen. Zo hebben we gesproken over studeren, slapen, stress management etc. Ook kan er ipv S3 ICA zijn, waar we dus praten over International Current Affairs, waar we spreken over bijvoorbeeld TeenViolence en over Aids/Hiv. Op dinsdag heb ik altijd 2 Quan Cai’s, GCAT en Hockey, wat het dus heel erg vol maakt, en ik vaak pas na het avond eten aan mijn huiswerk begin. Op woensdag heb je soms een College meeting of iets met je Tutor. Donderdag is er weer tijd voor Quan Cai’s wanneer ik dus naar Pinehill ga. Op vrijdag zijn er soms ook Quan Cai’s, maar dan ben ik vrij. Het avond eten wordt vanaf 6 uur geserveerd, en dat is te vergelijken met het eten met de lunch. Na het avondeten ben je vaak vrij. Je mag van de campus af tot 9 uur, want om 9 uur in er een check-in. Je moet naar je dayroom om te laten weten dat je op campus bent, je kunt check-in niet missen. Je moet je inchecken van zondag tot donderdag.
De weekenden zijn altijd anders en plannen worden vaak een uur van te voren gemaakt. Zo kan je gaan winkelen in een van de 2 grote shoppingmalls zo’n 40 minuten met de MTR hier vandaan. Ze verkopen daar echt alle grote merken. Ook gaan we vaak naar de starbucks om gezellig te kletsen. Naar Lan Kwai Fong, het uitgaanscentrum op zaterdagavond of naar Mong Kok om gekke dingen te kopen. Ook wordt er vaak een bezoekje gemaakt aan Ma On Shan, de shopping mall 1 MTR-station hier vandaan, zo’n 10 minuten. Ze hebben daar een grote supermarkt en een hele boel winkels, er is daar zelfs een bioscoop. Vollop keuzes dus. Op school worden er soms canteen party’s georganiseerd of Cafe’s, muziekavonden. Ook hebben we cultural evenings, maar die zijn er maar 5 x per jaar.
Hier op school zijn 4 huizen, ‘blocks’, waar ieder huis 3 verdiepingen heeft. 1 verdieping met de dayroom en wat huizen van de leraren, waskamer en een computer kamer. In mijn block is er ook de nurse en de sickbays. De sickbay is de plek waar je verblijft als je heel erg ziek bent en dus andere mensen kunt aansteken. Ook kun je veel meer rusten dan in je kamer daar. Het eten wordt naar je toegebracht en er zijn zelfs een soort van openingstijden (al wordt daar wel heel soepel mee omgegaan). Als je ziek bent, moet je naar de nurse, die je een sick leave kan geven. Vaak is dat maar voor een halve dag als het hoofdpijn is, als het ernstiger is, ga je vaak naar de dokter, maar dat is prima te doen (spreek uit ervaring). Dan is er een verdieping voor de meisjes, waar 9 kamers zijn, elk voor 4 personen, al verschilt de grote. En dan hebben we een badkamer met 4 douches en 4 wc’s en wastafels + spiegels. Het zelfde geld voor de jongens, al is er een kamer op de jongensverdieping voor de meisjes, wat betekent dat er ongeveer een verdeling van meisjes – jongens is van 56 %- 44%. Ook is er een trap naar het dak, wat heerlijk is om te genieten van de zon na een schooldag. Er staat ook een tafel waar je gezellig kunt zitten.
Op school hebben we verschillende faciliteiten, een zwembad, tennisbanen, een grote gym waar we ook een fitness ruimte hebben met een crosstrainer, loopband, gewichten etc. Ook hebben we 2 squashrooms. Er is ook een klimmuur, al heb ik die nog nooit gezien, hij is aan de achter kant van de gym.
Als je enige vragen hebt of graag meer zou willen weten? Plaats dan gewoon een berichtje met je E-mailadres dan zal ik je terugmailen of ik zal proberen in mijn volgende weblog er antwoord op te geven!
Veel liefs vanuit hier en ik hoop IETS meer duidelijkheid te hebben gegeven!
Anne-Margreet
PS. Nogmaals velen dank voor alle kaartjes en cadeautjes voor mijn verjaardag. Het brengt thuis toch een beetje naar Hong Kong toe!
-
07 December 2008 - 07:07
Marijke En Hubert:
Goeie morgen
Sweet Sixteen,
Wat een lang verhaal dit keer, maar heb met alle aandacht gelezen, je schrijft erg leuk. Nog even en je bent hier in Nederland, wat een gewaarwording !!!
Tot snel
XXX -
07 December 2008 - 07:35
Oma:
Een geweldig verhaal van je. Je hebt het wel erg druk.Maar je geniet ook van veel gebeurtenissen.En dat is fijn voor ons om te lezen.En nu komt al heel snel de dag dat we elkaar weer zien.Lieve Schat veel liefs van Opa en Oma. -
07 December 2008 - 08:44
Iris:
Hee Lieve Anne-Margreet!
Leuke omschrijving van een 'normale' week. Ik heb met Sinterklaas het boek 'Nooit meer op de fiets naar school' gekregen en heb het gisteren in een keer uitgelezen! Was echt heel leuk vond ik en herkenbaar tot het stuk dat zij uitgekozen word ;) Dat hoop ik ook nog mee te maken haha! Maar voor iedereen die een beeld wil krijgen van hoe iemand op een UWC zich voelt en wat er allemaal gebeurd moet zeker dat boek lezen. Het gaat over Daphne die naar India is geweest. Nog heel veel plezier de laatste weken!
Xx Liefs (K)! -
07 December 2008 - 08:54
Helmy Koster :
Goedemiddag,
Iedere zondagmorgen is het weer leuk om je mail te mogen lezen. Wat een aaridige beschrijving van je schooldag, onze kinderen zouden best met je willen ruilen. Zeker de catering die er iedere dag georganiseerd wordt. Dat is wel even wat anders dan bij de meeste nederlandse middelbare schoolkantines.
Nou geniet van de komende twee weken en dan mag je heerlijk weer naar het Brabantse land.
Fijne zondag nog. -
07 December 2008 - 09:16
Jan-Jaap:
Het zingen voor je, voor de webcam was inderdaad een vreemde beleving maar zo is alles wat jij daar nu doet anders dan hier! Ik kijk erg uit naar 20 december!
(K)x
Je broer -
07 December 2008 - 09:27
Hettie & Frank:
Deze week bespraken Margreet en ik in Eindhoven dat je zo trouw iedere week een blog schrijft. Alsof je het gehoord hebt... schrijf je vandaag gewoon de langste ever...
Die docenten en tutoren die allemaal op het terrein van de school wonen... Wanneer ik er wat langer over na denk, moet ik er toch echt niet aan denken.
Van mijn 12 tot 16 heb ik op internaat (Mook) gezeten. Hettie op dezelfde leeftijd op een ander internaat (den Bosch!) Daar woonden de meeste docenten zelfs in hetzelfde gebouw: paters en nonnen...
Nee, laat mij maar lekker een 20 minuten, al is het soms door weer en wind, naar Nuenen fietsen.
Tot ziens! Hettie & Frank -
07 December 2008 - 09:38
Mama En Papa:
Als je op zondagmorgen twee keer met je ogen knippert, dan ben je al te laat om de meeste trouwe fans van je voor te zijn... Maar het is natuurlijk geweldig dat je ons allemaal elke zondagmorgen weer trakteert (want dat is het echt) op een mooi blog. Het zal de een na laatste zijn van 2009, of in ieder geval vanuit HK....
Gek idee dat vandaag over 14 dagen je je klok 7 uur terug hebt gezet en of zelf je ontbijt moet/kunt maken of nog in je oude bed ligt... en het ook nog eens - schatten we zo in - ca. 20 graden kouder is dan op deze tijd nu bij jou.
Veel liefs en een digtale hug. -
07 December 2008 - 10:27
Mirna:
Lieve Anne-Margreet,
wat is het toch raar om hier rond 11 uur wakker te worden en dan te zien dat jij weer een leuk stukje hebt geschreven, terwijl het bij jou alweer bijna avond is.
Het is fijn om te lezen dat je verjaardag leuk is geweest en het lijkt me erg leuk om 31 uur jarig te zijn!
Ik wil je nog even 2 fijne weken in HK wensen en als je thuis bent vieren we je verjaardag gewoon nog een keertje!
Tot snel,
xxx Mirna -
07 December 2008 - 11:43
Brigitte En Stephan :
Hey AM,
Dat was weer een heel epistel. Heel nuttig voor alle gegadigden die op 10 januari naar de open dag van UWC gaan.
Zo, nu weet je hoe het voelt om in 'd'n vreemde' jarig te zijn.
De volgende keer spreken we elkaar live. Heb een goeie reis naar huis!
Groet ouders Bart -
07 December 2008 - 13:42
Mirjam (moeder Nienk:
Ha Anne-Margreet,
Heb je uitgebreide verhaal gelezen en weet zo nog meer van jou daar in het verre HongKong.
Ik kan me voorstellen dat het zingen van 'Stille nacht, heilige nacht' in ieder eigen taal een intieme en intense ervaring is geweest. En je hebt gelijk, een echte UWC-ervaring.
Nog even, en dan ben je weer even in het gewone dagelijkse leven hier in Nederland. Zal je vast ook goed bevallen.
Groet, Mirjam -
07 December 2008 - 15:21
Bart:
hooi Anne-Margreet,
Hoe gaat het zeg? We moesten ons schamen, maar een keer geskyped sins de zomervakantie. Nouja, we zijn allebei natuurlijk hartstikke druk. Ik had geen tijd om je weblog te lezen maar zag dat je weer een huge verhaal had. Echt super goed. Ik kan dat gewoon niet. Hoe is het trouwens met mijn chinese harry potter? Nou, over een week ben ik al thuis. En natuurlijk zien we elkaar. Ik ben beroemd in heel Den Dungen btw.
knuffel
je gekke co-year uit the USa, stadsgenoot, ex-schoolgenoot en vriend
Bart -
07 December 2008 - 15:26
Merel Rijnierse:
Lieve An,
Het is echt heel leuk om te lezen hoe en dag van jou er ongeveer uitziet. Wat een ander leven heb jij gekregen zeg! Maar eigenlijk draait het toch ook weer om dezelfde dingen als in Nederland.. en dat zo helemaal aan de andere kant van de wereld, geweldig!
Geniet je al van het zestien zijn?
Liefs -
07 December 2008 - 18:31
Joyce Saman:
He Anne -Margreet,
Wat heb je ons weer getrakteerd op een heerlijk verslag; hebben het met veel interesse gelezen en nog even en dan ben ook jij weer in ons kikkerlandje. Het lijkt me af en toe zo'n dubbel gevoel.
Veel plezier aankomende week en tot je volgende blog! Groet Joyce Saman en familie -
08 December 2008 - 11:36
Akkie Langerak:
Hoi Anne -Margreet,
wat een verhaal, toch weer. Da zingen voor de computer blijft toch een beetje maf he! Nog van harte, je bent eigenlijk nog een jonkie als je nu pas ( ahum, bedoel het goed hoor ) 16 jaar geworden bent.
Bewondering voor je hoe je met dit alles om gaat.
Nog veel sterkte en plezier gewenst de laatste dagen en een hele fijne tijd thuis,
hartelijk groeten Akkie en fam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley