UWC DAY

Lieve allemaal,

Het tweede semester is weer begonnen. En zoals ik al eerder zei, het is heerlijk om weer terug te zijn. Mijn kamer is weer compleet, bijna iedereen is weer terug op school en de sfeer zit er weer goed in. Iedereen weet dat dit een zwaarder semester gaat worden dan het vorige, voornamelijk academisch, maar heeft er meer zin in dan ooit.

Als er weer een nieuw semester begint, mag je ook je Action/Creativity Quan Cai (CAS hier op LPC) veranderen. Ik heb er voor gekozen om Hockey te houden, maar Basketbal aan het lijstje toe te voegen. Ook heb ik me op gegeven voor de EHBO-cursus hier op school, die een aantal weken achter elkaar zal plaats vinden. En daarnaast blijf ik actief in LPC Outreach (fundraising groep voor de reizen die we hier op school organiseren, zodat iedereen mee kan), Pinehill Village (erop uit met gehandicapte kinderen, om ze een highlight in de week te geven, en om het uberhaupt mogelijk te maken, omdat de kinderen individueel begeleidt moeten worden) en GCAT (Global Concers Action Team).

Op woensdag hadden we een UWC-dag, die ingekort was tot 2 uur in de namiddag, wat ik heel erg jammer vond. We werden in groepen opgesplitst en naar een lokaal gebracht. Hier werd ons vertelt dat wij de Board Members waren van een nieuw UWC. We mochten ons eigen UWC gaan ontwerpen. Waar wil je het, wat zijn de faciliteiten, regels, alles. En het meest idealistische van deze opdracht was, dat je niet naar geld moest kijken. Er zijn nu UWC in Wales, Noorwegen, Italie, Bosnie, Canada, USA, Costa Rica, Venezuela, Swaziland, India, Singapore en Hong Kong. Met dit in ons achterhoofd vonden wij dat Afrika (met maar 1 UWC) en het Midden-Oosten (geen UWC) onder vertegenwoordigt waren. Dus besloten wij ons UWC in EGYPTE te plaatsen. Te gekke regels, faciliteiten, en een CAS als Kameelrijden. Daarna spraken we over wat we vinden dat onze school kan verbeteren, om nog meer een UWC te worden. En waar andere UWC’s, in onze ogen, van onze school kunnen leren. Nadenkend over deze dingen, realiseer je dat je niet op een gewone Internationale school zit, waar toevallig een heleboel nationaliteiten op zitten. Het is het idealisme, een droom, maar ook het begrip voor elkaar. Als er een initiatief is, er zijn altijd mensen die meedoen. Dat is een UWC. En toen ik die woensdag weer terug ging naar mijn kamer, en mijn roommates met een grote glimlach vertelde over de UWC-dag, realiseerde ik me, dat dit echt de beste plek ooit is, waar ik terecht had kunnen komen. En UWC zit in alles, het is een gevoel.

Met begrip voor elkaar, zou ik toch even het hoofdstuk de Gazastrook aan willen snijden. Het is een oorlog, waarin landen die hier vertegenwoordigt worden tegen elkaar strijden. Van hen wordt verwacht dat ze alles weten, en overal een mening over hebben. Ik heb een Israëlisch vriendinnetje, die iedere dag dat ze opstaat hoopt dat het een goede dag wordt, maar als ze naar bed gaat … . We hebben 4 leerlingen uit Israel en 1 jongen uit Palestina. Aan beide kanten hebben ze dierbaren verloren. Gisteravond werd er een protest gehouden tegen de oorlog in Gaza. Het was erg onduidelijk waar het protest nou voor gehouden werd, tegen het Israëlische leger, of voor de vrede. En als het voor de vrede was, vroeg ik me af waarom iedereen dan zo’n zwart met witte Arabische sjaal droeg. De Israëliërs voelen zich gekwetst, voornamelijk omdat er niemand naar ze toekomt om er over te praten, maar dan wel naar een protest gaan. Uiteindelijk hebben de mensen hun sjaal afgedaan en is er echt een stilte geweest om te denken aan de mensen in het Midden Oosten. De strijd tussen Palestina en Israel heeft zo’n lange geschiedenis, dat het geen zin heeft om de schuldige aan te wijzen. Er hoeft geen kant gekozen te worden. Het gaat erom dat er rust komt, dat er geen slachtoffers meer vallen, en dat beide kanten stoppen met schieten. De emoties lopen heftig op, ik heb de jongen uit Palestina en een meisje uit Israel in mijn block, dus toen er gevraagd werd naar de situatie, werd het emotioneel. Aankomende donderdag wordt er een GIF (een informatie avond over een wereld issue, waar naar afloop een discussie volgt) gehouden, maar die wordt gehouden door de jongen uit Palestina, en de Israëliërs worden er buiten gehouden…

Misschien wat, om zelf even over de situatie na te denken.

Veel liefs,
Anne-Margreet