'Iedere dag hier is bijzonder!'

Lieve allemaal,

Denk je wel eens na over het leven? Hoe waardevol het leven voor jou is? Waarvoor JIJ je leven op zou geven? Hoe ver zou je willen gaan? Een aantal voorbeelden van mijn TOK-les deze week. TOK is een soort van filosofie, maar de letterlijke vertaling is ‘Theory of Knowledge’. Het zijn interessante lessen, een soort van break tussen je wiskunde en geschiedenis door, maar eigenlijk verward het je meer. Maar het zijn vragen die hier ook centraal staan. Ik woon nu al meer dan 5 maanden op een United World College in Hong Kong, wat betekent dat voor me? Dave, hier noem je de docent bij de voornaam, is een leraar Environmental Systems & Societies, nu doet dat er niet zo veel toe, maar hij vroeg mij gisteren, en hoe vind je het nu? Is je mening veranderd, sinds de eerste dag dat ik je ontmoette in de gymzaal? Die dag voelt als of dat een aantal dagen geleden heeft plaats gevonden, dat laat maar zien hoe snel de tijd hier eigenlijk gaat, maar hoe we proberen het meeste eruit te halen. Iedere dag is hier bijzonder.

Sinds een aantal weken heb ik me aangesloten bij het basketbal team. Na een smeekbode en een aantal e-mails, hebben ze me overgehaald met ‘ het doet er niet toe hoe goed je bent, het gaat om je lengte’. Nu is de gemiddelde basketbal speelster hier 1.60, en steek ik daar toch wel flink boven uit met 1.80. Dat is altijd wel grappig. Het maakt niet uit ofdat je hier net bent, of ofdat je hier al een tijd rondloopt, mensen blijven je aankijken. Blond haar, en dan ZO lang, zeker een reden om te staren.
Op maandag werd ons het Group-4-Project uitgelegd. Iets waar je nog nooit van gehoord hebt, maar wel een eis is om je diploma te halen. Je moet een experiment ontwerpen, waar je dan een hele dag zoet mee kunt zijn. En het moet hier ook op campus plaats vinden. Je bent vrij om te doen wat je wilt, maar er is wel een thema: Resources. Het speelt 2 weken, en in die tijd doen de tweede jaars hun mock examens, proef examens, toevallig doen sommige eerste jaars dat ook, dus dat betekent: LEKKER DRUK!
De First-Aid-cursus is nog steeds leuk. De meneer die het uitlegt heeft wel een sterk accent in het Engels, waardoor het soms moeilijk is om te verstaan. Het meeste plezier is er natuurlijk tijdens het aanleggen van de bandages, aangezien dat soms echt hilarische bandages uitkomen, voornamelijk als de docent je dan weet te vertellen dat dat een echte bandage is.

Om een hele week vakantie te hebben tijdens Chinese New Year, hebben we 2 schooldagen in moeten leveren, die ergens weer te voorschijn moeten komen. School heeft er voor gekozen om de COP-day’s (Change of Pace-dagen) in te korten van een dag, naar 2 uurtjes. Erg jammer, want deze dagen brengen echt een verandering! Dit keer ging het over discriminatie, discriminatie van geloof en discriminatie van gehandicapten. In de geloof-sessie, vertelde Amr uit Irak hoe de christenen daar gediscrimineerd worden. Zo werd er ook vertelt over de discriminatie van geloof in Frankrijk (met het hoofddoekjes-beleid) en hoe het nou zit in de US. Erg interessant, en zo wordt het wel weer duidelijk dat ik hier op een UWC zit, en niet op zomaar een school. Hierna spraken we over discriminatie van gehandicapten, waar wij eigenlijk zelfs aan bijdragen. Li Po Chun heeft erg veel trappen, en als je dus een been/voet blessure hebt, heb je echt een probleem. Ook is hier een aantal jaren geleden een blinde jongen geweest, maar uit eindelijk wist hij zich toch niet helemaal te settlen. Zo heeft ook het Nordic (het United World College in Noorwegen), een gebouw dat helemaal probleems voor gehandicapten is, ze hebben daar veel over nagedacht. Maar in de sneeuw met de rolstoel was dat toch niet zo’n succes. Ook in Canada schijnen ze nu gehandicapten aangenomen te hebben, wat hier echt werd toegejuicht. We kijken nu wat wij kunnen doen, om het UWC voor iedereen toegankelijk te maken.

Afgelopen donderdag was waarschijnlijk de laatste keer dat ik Tszi E gezien heb. Ze is al 5 jaar, en ze gaat dus nu naar de dagschool. Ze staat op de lijst, en als alles goed is mag ze eind februari gaan. Aangezien er nu voor de tweedejaars mocks zijn, zijn alle services gecancelled, wat betekent dat ik haar voor 3 weken (incl. Project Week), niet zie. De kans is groot dat ze, als ik terug kom, er niet meer is en dat ik dan een nieuw kindje uit moet zoeken om mee te spelen en te vertroetelen. Het is gek eerlijk gezegd, haar lach was er een uit duizenden en hoe ze knarsetandde, ach, ze was echt heel erg speciaal. Al konden we niet communiceren, taalprobleem, had ik wel het gevoel dat ze me begreep.

Gisteren heb ik voor het eerst de SAT’s gedaan, maar was dit wel een oefening. De SAT staat voor niks, maar sommige zeggen wel eens dat het de Stupid American Test is. Het is een test die je moet doen om toegelaten te worden tot de Amerikaanse universiteiten. Vergelijk het met de CITO, als je je aanmeldt bij een school, moest je ook een score laten zien. Zo kan de school je als persoon bekijken, maar ook wat cijfers vergelijken, wat het kaf van het koren scheidt, zo snel mogelijk. De SAT duurt 4,5 uur, en heeft een Lees, Schrijf en Wiskunde onderdeel. Voornamelijk het lezen en het schrijven is pittig, omdat ik geen native ben. Hierna ben ik mee geweest naar de halve finale van het jongensvoetbal. Ze moesten tegen een lokale school. Met toch wat gerommel in de aanval, wisten ze 2 mooie goals te scoren. Volgende week staan ze in de finale, en denk dat ik weer ga kijken!

Wat ik vorige week ben vergeten te vertellen, is dat ik was uitgenodigd, met een groepje leerlingen, om bij de principal te komen eten. Dat is hier gebruikelijk, om zo het contact tussen de principal en de leerlingen goed te houden. Het eten was overheerlijk, het toetje onbeschrijfelijk lekker, en het was fijn om echt even in een huis te zijn. Met veel gesprekken over UWC, was het echt een hele gezellige avond.
En als ik hier aan terug denk, weet ik dat dit de plaats is waar ik wil zijn. Dat dit de plaats is waar ik hoor. Ik zou dit voor geen goud willen missen. UWC verandert je leven, UWC maakt je wie je bent. UWC geeft je vrienden over de hele wereld.

UWC is mijn thuis.

Heel veel liefs en veel feestplezier met carnaval toegewenst!

Anne-Margreet