Het laagje poedersuiker op een pannenkoek!

Lieve allemaal,

Vorige week schreef ik over de laatste ronde, de laatste dingen die gehouden werden. Deze week hadden de second years al study leave, dus voelde het nogal leeg aan in het A-block. Deze study leave wordt gegeven, zodat ze kunnen studeren voor hun final exams, te vergelijken met het eindexamen in Nederland. Ook de eerste jaars moeten een examen schrijven, hierin wordt alles getest van wat we het hele jaar geleerd hebben. Erg pittig, en natuurlijk is er voor ons geen study leave.

Doordat de second years study leave hebben zijn alle Quan Cai’s afgelast. We hebben onze jaarrapporten geschreven, en de leiderschap is overgedragen. Ik had dit jaar 7 Quan Cai’s: First Aid, Hockey, Basketbal, LPC Outreach (zamelt geld in), GCAT (zorgt voor awareness en geld voor projecten buiten HK), Pinehill Village (erop uit met gehandicapten kinderen (2 tot 5 jaar)), en ook de Amazing Voyage (stimuleert een gezonde lifestyle op campus door sport te adverteren). Ik ben de leider geworden voor hockey samen met een meisje uit Uganda, Diane, en ook de leider van LPC Outreach, samen met een meisje uit HK, Vivien. Daarnaast zal ik ook de secretaris zijn voor GCAT.

Op woensdag leek het mij wel leuk om weer eens met mijn beste vrienden pannenkoeken te eten. Een pak pannenkoeken mix bij mij op de kamer van de plank gehaald, ijs uit de kantine en voila, heerlijke pannenkoeken. Ook hadden we de enige echte POEDERsuiker en was het heerlijk om er ook wat hagelslag op te strooien. Het was fijn om lekker aan tafel te zitten met mijn vrienden en over van alles te praten. Door de stressvolle tijd van de laatste tijd, loop je soms een beetje langs elkaar heen. Maar, aan de andere kant, weet iedereen dat de tijd tikt, dus wil je eigenlijk geen moment met elkaar verliezen. Het klinkt nogal dramatisch, maar het is gewoon anders dan in Nederland. Toen in Nederland de school eindigde in juni vorig jaar, kon ik mijn vrienden gewoon nog zien. Zelfs nu, ik zit aan de andere kant van de wereld, als ik terug naar huis vlieg kan ik mijn vrienden nog steeds zien. Hier echter, vliegt iedereen uit als vogeltjes. Iedereen verspreidt zich weer over de wereld, en de kans om elkaar dan nog te zien wordt dan ineens stukken kleiner… maar natuurlijk wel weer een excuus om later toch dat reisje te maken.

Daarnaast waaide er een flinke discussie op over de Room Allocation. Iedere kamer hier op LPC heeft plaats voor 4 mensen. Het doel is om in iedere kamer 2 second years te hebben en 2 first years. Daarnaast is de cultural diversity ook heel erg belangrijk, dus proberen ze in iedere kamer 2 locals (chinees) te hebben en dan 2 overseas, het liefste van 2 verschillende culturen. Dit jaar is dat bij mij op de kamer gelukt, 2 2de jaars, 2 chinezen en dan Gaby van Guatamala. Nu het einde van het jaar bijna nadert moeten we nadenken over de room allocation voor volgend jaar. Met wie wil je een setje zijn, blijf je met dezelfde, maar als je met 3 first years op 1 kamer zat betekent dat uit elkaar en etc etc. Daarnaast heerste het probleem dat er 4 kamers waren waar 3 first years zaten, in het totaal hebben we dus 21 meiden die onderverdeeld moeten worden in 9 kamers. Het heeft nogal wat tijd gekost, niets vergeleken met de anderen blocken, maar toch, maar uit eindelijk zijn we tot een conclusie gekomen. Helaas gaan ik en mijn roommate uit elkaar, zij gaat met een meisje uit Letland (mijn roommate van Chinaweek als iemand het nog herinnert) en ik ga met een meisje uit HK, genaamd Catherine. Ik ben er blij mee, Catherine is een heel erg lief meisje en ik ben blij dat we de cultural diversity nog steeds hebben.

Ook ben ik uit eten geweest met mijn vriendinnetjes uit Israel, wat meer dan gezellig was en natuurlijk heb ik ook wat Hebreeuws geleerd! We hebben dit heerlijke italiaanse restaurant in TST (centrum) ontdekt, zeker de moeite waard om terug te gaan!

We hadden geprobeerd een pool party te organiseren, maar door het slechte weer ging dat niet helemaal door. Toch waren er nog wel 10 mensen in voor een potje waterpolo, Hong Kong tegen Europa, en toen we uit eindelijk naar het diepe verplaatsten (zoals het echt hoort), waren de europeanen nergens meer te zien.

We kijken allemaal ontzettend uit naar de first years, maar toch willen we uit de maand die we hier nog over hebben het optimale halen!

Heel veel liefs, uit het toch wel tropische maar af en toe regenachtige HK,

Anne-Margreet

PS. Oma, alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag!