De laatste ronde?

Lieve allemaal,

Deze week was nogal een week van ‘laatste’ dit en ‘laatste’ dat. Niet echt voor mij, maar wel voor de laatste keer voor de secondyears. De laatste keer met z’n allen.

De laatste keer dat ik naar 5 Nederlandse boeken hoefde te kijken voor het IB vak Dutch self-taught. Ik had op dinsdag dan mijn final orals, en ik heb er een goed gevoel aan overgehouden. Het is eigenlijk best maf hoe dat gaat. Er zijn hier zo veel talen, dat het onmogelijk is om een leraar voor iedere taal te hebben. Een taal kan pas gegeven worden als een echte taal en dus niet als self-taught, als er meer dan 5 studenten zijn die dat vak doen. Vaak is dat niet het geval. 1 persoon doet pools, de ander deens, en weer iemand anders frans, etc. En die leerlingen worden in 1 klas gezet en lezen samen 3 boeken. Daarnaast is het voornamelijk self-taught, dus doe je veel in je eentje. Tijdens een mondeling is dat helemaal grappig, aangezien je in een kamer zit met een leraar die je NIET verstaat, maar dan ook geen woord. Ik had een Chinese lerares, ik ben heel erg benieuwd wat ze nou eigenlijk van het Nederlands vond.

Op woensdag hadden we de laatste College Meeting van het jaar. Een College Meeting is een meeting met het hele college, waarin er dus problemen geadresseerd worden. Beslissingen die gemaakt moeten worden, waarvan het hele college op de hoogte gesteld moet worden. Zo mochten we stemmen voor het student budget. Ieder jaar komt er een bedrag vrij voor de studenten dat ze dan aan iets mogen besteden. Dit is om de dingen die niet in de andere budgetten zitten te kunnen realiseren. Ik zelf stemde voor meer fietsen op school, en het zou ook wel heel fijn zijn om waspoeder met de hele school te hebben, iets dat ze geloof ik al in het UWC in Canada hebben. Ook spraken we over lifestyle, en over het eruit trekken van de internet kabel ’s nachts, zo om de leerlingen een betere lifestyle te geven. Ook dit idee komt van andere UWC’s, maar daar is hier groot protest tegen. Daarom werden we in groepen opgedeeld om andere manieren te zoeken om de lifestyle van de leerlingen op school te verbeteren.

Vrijdag was de laatste les dag voor de tweede jaars. Ik kan me nog herinneren dat ik dat ongeveer een jaar geleden ook schreef. Mijn laatste lesdag op Beekvliet. Nu, bijna een jaar later, is er weer een LSD. Het is anders dan op Beekvliet, maar toch ook een beetje het zelfde. Iedereen wordt natgespoten, maar aangezien we een boarding school zijn, moest iedereen 1 schoen op halen in de courtyard, ze hadden namelijk van ieder paar er 1tje meegenomen. Er werd een tweedejaars show opgevoerd, waarbij de leraren werden nagespeeld, wat natuurlijk erg geestig was. Na de tweedejaarsshow was er geen keus, IEDEREEN ging het zwembad in, ofdat je het nou wilde of niet. Het was echt heel erg leuk, iedereen mocht verkleed gaan hoe hij of zij wilde, en het was heerlijk om de second years zo te zien genieten.

Gisteren was de laatste keer cafe voor de secondyears. Cafe is een soort muziekavond waarbij je kunt dansen, zingen, wat je maar wilt. Een kans op om te treden. Ook is er vaak een thema aan verbonden, zo hadden we dit jaar al Trashtastic, Nerds, Superhero, etc Deze week was het Rainbow. Iedere dag moesten we een andere kleur aan, en dan was gisteren dus de grote show. Het speciale aan dit laatste cafe, is dat het vaak niet uitmaakt wat je aantrekt, maar het is een traditie dat je dus ook ‘geslacht’ wisselt. Jongens als meisjes, en meisjes als jongens. Vandaar dat ik ook jurkjes, bh’s en andere onderdelen gisteravond uitleende, en dat ik ook nog een jongen’s haar gestyled heb. Het cafe was echt super, maar ook wel emotioneel. Sommige liedjes waren echt mooi, en laten je herinneren dat het schooljaar dichter bij zijn eind komt. Hierna was dan ook nog een canteenparty, heel erg gaaf, aangezien ze blacklight hadden en iedereen was in het wit! Ook dit was de laatste canteenparty dit jaar.

Zoals ik vorige week schreef, ik heb me aangemeld om een peer supporter te worden. Op maandag had ik dan mijn interview, en twee dagen geleden heb ik gehoord dat ik ook echt een peer supporter mag worden! Een peer supporter is er voor iedere leerlingen op campus, om het wat makkelijker te maken om over de problemen te praten. Ik zal een intensive cursus gaan volgen, zoals als mijn first aid, en daarna zal ik dan echt de mogelijkheid hebben om mensen te kunnen ondersteunen, en als ze ’s nachts huilend naar mijn kamer komen, ze met een glimlach weg te zien lopen.


Mensen beginnen al te vragen wanneer ik terug kom, ik kom weer terug naar Nederland eind mei. Ik zal eerst nog een tussenstop maken in Singapore om daar het UWC te bezoeken.

Een beetje beladen blog, en dit is maar een fractie van alle gevoelens en emoties die er rondspoken. Het is intens en gek en raar, met het idee dat ik twee firstyears deze kant op mag zien komen over ongeveer 4 maanden, maar aan de andere kant dat ik over een maand WEER afscheid moet nemen. En ook al heb ik het vaker gedaan, afscheid nemen is niet mijn ding. Maar ik weet dat er mensen voor me zullen zijn, no matter waar ze zijn, time after time. Dat de vriendschappen die ik gemaakt heb zo intens zijn, en zo bijzonder, het zijn vriendschappen voor het leven.


Met trots en een glimlach,

Anne-Margreet