Mexicaanse griep, Dutch Dinner & Cafe!

Lieve allemaal,

De afgelopen week is er een geweest met grote ups en downs. Dat had allemaal te maken met mijn eigen gezondheid, en daarnaast hoe fantastisch deze plek wel niet is. Ik zal maar beginnen met de downs.
De mexicaanse griep is terug in Hong Kong, of eigenlijk, nooit weg geweest. Vorig jaar vertelde ik nog hoe we begonnen waren met de temperatuur checks, en over die ene man die naar Hong Kong was gekomen en in quarantaine gestopt was. Nu is dat getal al zo opgelopen, dat niemand echt meer geïsoleerd wordt in een hotel, maar je gewoon thuis moet uitzieken. Om een voorbeeld te geven, mijn tweedejaars kamergenootje heeft de Mexicaanse griep deze zomer al gehad, net zoals een aantal andere leerlingen uit Hong Kong. Maar nu is ook de Mexicaanse griep in LPC. Een aantal leerlingen zijn positief getest op het virus, en heel veel mensen in de school voelen zich ziek. Ik was een van hen. Eigenlijk had ik al een lange tijd koorts, maar daar zelf niet zo veel aandacht aan besteed. Aangezien ik voor mijn voet een aantal dokters gezien heb, moest ik iedereen keer mijn temperatuur checken. Maar vanaf zondagavond voelde ik me echt beroerd, en maandagavond werd ik de sickbay ingestuurd wetende dat het wel over zou gaan, en dat mijn koorts wel weer zou zakken. Ik was samen met een tweede jaars uit Australie. In de dagen die daarna volgden, kwam er een meisje uit de USA bij en een meisje uit Bhutan. Het was af en toe best gezellig, we keken een heleboel films natuurlijk, maar we sliepen ook heel erg veel. Op woensdag, toen ik naar het ziekenhuis moest voor mijn voet, mocht ik de sickbay weer uit aangezien ik 24 uur geen koorts had gehad. Die avond werd het meisje uit Australie naar het ziekenhuis gebracht, en zij testte toen positief voor Mexicaanse griep. Dus, misschien heb ik geluk, en heb ik het virus gehad, of heb ik iets anders gehad, en geluk gehad dat virus niet te pakken. De kans dat we binnenkort 14 dagen lang mondkapjes moeten dragen is groot, veel mensen hoesten, en ze willen dat het aantal mensen die ziek is beperkt blijft. Echter, denk ik dat we al over de piek heen zijn, met ongeveer 10 tot 15 mensen in de sickbay, en een aantal leerlingen thuis (Hong Kong’ers, aangezien er geen plek weer was in de sickbay).

Over mijn voet gesproken, het gaat er echt heel erg goed mee. Het is niet gebroken, maar ik heb wel enkelbanden ingescheurd, niet afgescheurd. Loop nu bij een fysio hier 1 metro station vandaan, en het is echt fantastisch. Voel waanzinnige vooruitgang, en de kleuren zijn bijna helemaal weggetrokken. Desondanks ben ik aan het einde van de dag toch wel moe, maar ach, dat hoort erbij.
Ondanks dat ik ziek ben geweest deze week, heb ik er toch wat leuks van proberen te maken. Op vrijdagavond zijn we met de Nederlands pannenkoeken gaan bakken, en we zullen maar zeggen dat het aan de pan lag, en de boter die we gebruikten, want het waren meer poffertjes dan echte pannenkoeken. Daarom hadden we de moed ook maar opgegeven na 5 mislukte, en maar naar Mc Donalds gegaan (hier om de hoek!). Gisteravond hadden we Cafe, dat is een soort muziekavond, en het thema was ‘Under the Sea’. Dit zorgde ervoor dat mensen zoals piraten, zeemannen, zeewiet, etc kwamen. Erg leuk en zorgde weer voor originele kostuums. Er waren ook weer leuke optredens, voor het eerst hadden we een stand up comedian, en natuurlijk waren er weer dansen, zang etc. Echt een zeer geslaagde avond, en daarna hadden we weer een Canteen Party.

Helaas is het schoolwerk al waanzinnig opgelopen, de deadlines zijn inzicht, en dat is toch wel even pittig. Ik doe de SAT in oktober, aangezien ik me richt op de VS om daar te gaan studeren. Doe nog veel research naar universiteiten, en daarnaast probeer ik mijn cijfer te verbeteren, om mijn kansen groter te maken in de VS. Als dat uit eindelijk toch niet lukt, dan komt de wereldreiziger gewoon weer terug naar Nederland om daar te gaan studeren.

We zullen zien, en ik zal jullie ervan op de hoogte houden.

Heel veel liefs uit het warme Hong Kong (35 graden, zon!),
Anne-Margreet