'NIHAO A-M'

Lieve allemaal,

IN HET VLIEGTUIG – 4 uur voor de landing

De eerste term zit erop… een gek gevoel. Zoveel dingen gebeurt, zo onvoorstelbaar. Voordat ik hier over door ga, vertel ik nog even hoe deze laatste week op campus was.

Op zondag had ik een kerstdiner met mijn hele tutorgroup. Het was echt heel erg gezellig en meer dan lekker. Er waren bijvoorbeeld 6(!) toetjes, van applecrumble tot tiramisu. Echt heel erg lekker, heel erg van genoten. Op zondagavond was er ook een bijeenkomst voor 2nd-years, alumni en leraren ter ere van de overleden docent Martin. Voor eerstejaars was het niet echt gepast om dit bij te wonen, aangezien wij hem niet gekend hebben en er voornamelijk gevoelens en ervaringen gedeeld werden. In die tijd zijn dus de eerstejaars in de tutorflat gebleven en hebben we spelletjes op een XBOX gespeeld, om precies te zijn de Olympische Spelen, wat echt heel erg leuk was, aangezien iedereen zijn eigen land vertegenwoordigde! Hierna hadden we nog dat lekkere toetje en speelden we Buzz, een filmquiz waar je dan in teams tegenelkaar speelt. Erg gezellig en echt een thuisgevoel. Een kerstboom in de woonkamer, kerstliedjes… dat is iets wat toch wel gek is. Je beseft helemaal niet dat kerst er al zo snel aankomt!

De volgende dag was weer een drukke dag, weer een S3, dit keer over Travelling Skills. Wat moet je meenemen, wat moet je zeker niet vergeten, adviezen over geld, transport en alles hoe je het beste je uit je trip kunt halen. Er zijn leerlingen op school, eerste en tweede jaars, die deze kerstvakantie niet naar huis gaan, ivm de kosten van de vliegtickets of de keuze om te gaan reizen. Vandaar dat deze presentatie rond deze tijd kwam. Hierna hadden we een voorlichting over: After LPC? Wat toch wel weer gek was, je wilt daar eigenlijk nog helemaal niet aan denken, maar je kunt helaas niet anders. Informatie waar de leerlingen na LPC gaan studeren, maar liefst 2% gaat naar Nederland! Wat ons de 4de plek geeft, na USA (58%), UK (13%) en Canada (7%). Hierna mijn hele middag bezig geweest om iedereen te filmen om mijn vriendinnetje uit Noorwegen een fijne verjaardag te wensen. Haar, als een traditionele UWC_birthday, verrast om 12 uur en toen de video voor haar gespeeld. Ze vond het erg leuk, daarna ook taart gegeten en weer laat het bedje in.

Op donderdag hadden we dan eindelijk het kerstdiner met de hele school. Het kerstdiner bij mijn tutor was informeel, maar ontzettend goed en lekker eten (ik was vergeten te zeggen dat er zelfs KALKOEN! was). Dit kerstdiner was echt formeel, jongens in pak met stropdas en de meisjes in mooie jurken. Eerst werd er een drankje gehouden in je block, waar dan de eerste foto’s genomen worden. Daarna ging iedereen naar de kantine, die er heel erg mooi uit zag met heerlijk eten. Ik spotte zelfs wat spruitjes! Heleboel foto’s, soort International Evening idee weer, maar het was echt super. Het jammere was dat er maar 1 van mijn 3 roomies nog was, aangezien mijn ene roomie al vertrokken was op woensdagochtend en mijn andere roomie rond een uur of 2 op donderdag. Wat natuurlijk ook weer een gek gevoel was, aangezien je ineens je kamer deelde met 1 ander persoon, wat een stuk leger voelde.

Op vrijdag was dan de laatste schooldag, waar iets gebeurde wat alleen in een boardingschool kan. Ik had mijn eerste les om half 8, wiskunde, en de lerares had zelfs koekjes gebakken. Nu waren er een aantal leerlingen niet opkomen dagen en zijn we dus persoonlijk naar die kamers gegaan om ze wakker te maken. Daarna was het gewoon inpakken en je klaar maken. Die avond nog gezellig met mijn vrienden rondgehangen en gepraat over mooie momenten van LPC. Die nacht, ik zelf zou vertrekken van school om 8 uur, maar een paar uur geslapen ivm het vertrek van mijn vrienden rond 5 uur.

Vertrekken van LPC is een gek gevoel, een onbeschrijfelijk gevoel, maar gelukkig weet ik ook dat ik terug kom na de kerstvakantie. Gisteravond realiseerde ik me maar weer hoe bijzonder deze 3,5 maanden zijn geweest, wat voor fantastische vrienden ik heb die over de hele wereld wonen, zo intens, niet te beschrijven. Zoveel gebeurtenissen, zo veel herinneringen, zoveel gevoelens.

Na een nacht in mijn eigen bed:

Thuiskomen is gek, thuiskomen is fijn. Toen ik eindelijk geland was, zeiden Vivian (Bolivia, gaat naar Duitsland deze kerst) tot ziens tegen Ruby (Australie, gaat ook naar Duitsland, maar moest overstappen) en kwamen we toevallig nog een meisje, Nena, tegen die bij ons ook op de vlucht had gezeten, wat we niet eens wisten! Hierna dan snel door de paspoort controle, en dan zie je al een glimp van je ouders achter het glas. Je hart begint sneller te bonzen. 'Welcome in the Netherlands' zei ik tegen Vivian en we probeerden onze koffers zo snel mogelijk te pakken. Je bent een deur verwijderd van je familie, vrienden alles. Je hart bonst nog harder, je neemt een hap lucht, en je loopt door. En dan valt je oog op een heel erg groot spandoek met: NIHAO A-M! Mijn ouders, broer, oom en tante, opa en oma, en vrienden stonden op me te wachten! THUIS! Tranen, omhelzen en ondertussen stond Vivian naast de ouders van Sarah, waar ze dan bleef slapen zodat haar opa en oma uit Duitsland haar de volgende dag konden oppikken. Een samenkoming van mijn beide levens... raar. Hierna gezellig met iedereen naar huis gegaan, waar toen ik thuis kwam een heel groot spandoek hing: 'WELKOM THUIS' liefs Bee! Een grote 16 bij de deur, wauw.... Dit is het thuiskomen waar je van droomt. Mijn bed voelde zachter dan zacht, en daar plofte ik dan in om half 3 s nachts, nadat ik nog eventjes mijn gezicht in de stad had laten zien.

Thuis... en daar mag ik dan even van genieten.

Liefs,
Anne-Margreet