Vietnam

Lieve allemaal,
we vertrekken zo meteen naar het vliegveld, maar niet voordat ik jullie op de hoogte heb gebracht van deze waanzinnige week!
Op Li Po Chun hebben we 2 reisweken, Chinaweek (alleen voor de eerstejaars) waarin je dus een week naar een plek in China gaat, en Projectweek (de hele school). Zoals ik vorige week vertelde was er veel gedoe rondom Project Week, maar was ik veilig aangekomen in Ho Chi Minh.
Na de toch wat teleurstellend bezoek aan het eerste weeshuis, waren de bezoeken aan de weeshuizen op zondag een doorslaand succes. We bezochten eerst een jongensweeshuis, wat ongeveer een uur rijden was. Hier aangekomen stonden de kinderen al op ons te wachten, grepen ze onze handen vast en waren allemaal erg vrolijk. We hebben toen verschillende spelletjes gespeeld, om toch een beetje aan elkaar te wennen. Zelf heb ik een rondje gemaakt door het weeshuis, en het was toch wel erg schokkend. De bedden waar de jongens in slapen is niet meer dan een houten plank, daarnaast is het zo’n 35 graden en er zijn een aantal ventilatoren, maar echt helpen doen ze niet. Na de spelletjes was het tijd om te lunchen voor de jongens. Ze werden eerst toegesproken door het hoofd, en hierna konden ze eten. We mochten bij ze aan tafel schuiven om zo met ze te kunnen kletsen. Het was erg bijzonder om hun verhalen te horen. Een jongen van 18 jaar, die daar al meer dan 6 jaar woont, zonder ouders of iets. Hard werkend om naar de Universiteit te kunnen gaan. Na de lunch gaven we ze kleding en speelgoed die we vanuit Hong Kong hadden meegenomen. Hierna op weg naar het volgende weeshuis, ook dit was weer een uur met de bus. De meisjes waren nog enthousiaster dan de jongens, springend en dansend werden we welkom geheten. We zongen ‘Londen Brigde’, waarbij de kinderen door de brug heen moesten lopen en dan gevangen konden worden, we leerden ze Hoofd-schouders-knie-en-teen, organiseerden een modeshow, deden japanese dance en zongen het liedje van de Backstreetboys voor ze. De kinderen genoten heel erg, ze vonden het echt fantastisch. Toen we weggingen werden we ook hartelijk uitgezwaaid. ‘s Avonds aten we bij onze gastgezinnen. Mijn familie had heerlijk eten gemaakt, echt Vietnamees en het was heerlijk! En weer vroeg naar bed, aangezien we elke dag om 6 uur op stonden omdat onze host om 6.45 uur naar school moest en de groep om 7 uur verzamelde.
Na een service dag, werd het tijd om toch de stad wat meer te verkennen. Dus sightseeing. We begonnen in het War Museum, wat voornamelijk in het teken stond van de oorlogen die Vietnam gehad heeft. Foto’s, verhalen, tanks buiten. Ook waren er 2 cellen nagebouwd, om ons een beter idee te geven hoe het er nou echt uit zag. Het was aangrijpend, vele foto’s draaiden er niet om heen, en het werd maar even duidelijk gemaakt wat de geschiedenis voor een invloed heeft gehad. De woorden uit het geschiedenis boek, kwamen nu tot leven. Daarna bezochten we het Independence Palace (gigantisch!), waar de leider van Zuid-Vietnam verbleef tijdens de oorlog tussen Noord en Zuid. Het paleis had alles van bioscoop tot helikopter landingsplaats, en had zelfs een bunker onder het paleis. Daarna dan de kerk (Notre-Dame) bezocht en ook het postkantoor. Door dat iemand tussen het moment bij de kerk en het postkantoor zijn tas was verloren, werd het programma een beetje omgegooid. Een aantal gingen achter de tas (die het paspoort, HK ID, geld, laten we zeggen alles bevatte) aan en anderen gingen naar een shoppingmall, waar we ook gebowled hebben. Uiteindelijk het paspoort en belangrijke pasjes weer teruggekregen, maar de schrik zat er wel even in. ‘s Avonds hebben we in een jongerentent gegeten, wat heel erg lekker was.
De volgende dag was het tijd voor de Mekong Delta! De rivier die dicht bij Vietnam in kleinere beekjes overgaat, waardoor het erg gaaf is om het te bezoeken. Eerst een 2 uur durende busreis, ja, de bus heb ik veel gezien deze week, maar hierna dan eindelijk op de boot. Het was een oke boot, voor ongeveer 20 mensen. Met deboot de Mekong overgestoken en naar een eiland gegaan. Hier maakten we kennis met de rondleider’s grootste vrienden. Een python en heel veel bijen! Geloof het of niet, maar hier heb ik een python vast gehouden, bijenthee gedronken, bananenwijn gedronken en zelfs slangenwijn! Voor degenen die bekend zijn met rijstwijn, het smaakte beide zelfs erger dan rijstwijn, niet echt mijn ding dus! Daarna ook lekker fruit gegeten, iets wat je niet kan missen hier in Vietnam, het fruit is zo goed (vandaardus ook veel sapjes), en dan eindelijk in die kleine bootjes, met de hoeden en door het riet. Het was ongelofelijk, zo anders, zo … inspirerend en rustgevend. Het was echt geweldig! Zo’n andere wereld. Na de tocht op weg naar de lunch, en ook gezien hoe ze kokosnoot snoep maken (natuurlijk geproefd, en lekker dat het is!). Na de lunch rondgefietst op het eiland (als Nederlander kan je niet anders!) en teruggekeerd naar HCM.
Op woensdag gingen we dan naar de Cu Chi Tunnels, de tunnels die de guerilla strijders gebruikten tijdens de Vietnam Oorlog tegen de Amerikanen. Te klein voor de Amerikanen, oke voor de Vietnamezen. Eerst bezochten we nog een tempel, een rare tempel in mijn ogen (hier komen 4 geloven samen), wat naar mijn mening nogal idealistisch is. Niet iedereen hoeft het zelfde te geloven, je kunt zijn wie je wilt zijn en geloven wat jij wilt. Het zou saai zijn als iedereen het zelfde zou geloven. Ook het begin van een ‘mis’ gezien, dat was dan wel interessant om te zien, hoe het zo mixt (wat overigens ook duidelijk te zien was in de tempel). En dan eindelijk naar de tunnels. Een uitgebreidde rondleiding gehad, wat de tunnels zijn, hoe het begonnen is, de structuur, hoe het gebruikt werd, etc. Boobytraps gezien (vele soorten en maten), kraters gezien, en natuurlijk ook door de tunnel gekropen! Zoals ik al eerder zei, te klein voor Amerikanen. Zelf ben ik er op mijn knieen en handen door heen gekropen (erg warm), maar wel tot het eindegekomen (voor toeristen is er 100 m beschikbaar). Voor sommigen was het te benauwd, en het idee om onder de grond te zitten en er niet 1,2,3 uit te kunnen (aangezien er mensen voro je zijn en achter je, vonden ze niet zo prettig. ‘s Avonds hebben we lekker gegeten met de hele groep, en daarna zijn we naar de bioscoop gegaan! Het beeld is kleiner, geen pauzes, maar wel goede stoelen. We keken de film ‘Bride Wars’ (chickflick aka comedy). Toevallig was er ook een heineken green corner in de bioscoop, waar je ook gaat, het is overal! Ook verkopen ze hier ‘Dutch Lady’, wat een goede kwaliteit melk is! Daar mogen we trots op zijn!
Op donderdag en vrijdag in Vung Tau geweest, een badplaats zo’n 100 kilometer van HCM. Het is niet een hele schone badplaats (veel olie van de schepen), maar wel lekker om te onthaasten uit zo’n grote stad en bij te slapen en te genieten van toch een beetje vakantie. Ook sinds 2 maanden weer televisie gezien, wat wel weer grappig was.
Gisteren meer een ontspannende dag gehad, nog wat rondgelopen en de laatste souvenirs gekocht! We vliegen zometeen en ik heb er wel weer zin in om terug te gaan naar Hong Kong.
Een korte opsomming, Vietnam was geweldig, het verkeer is gestoord (ik denk dat ik een aantal keer in een levensbedreigende situatie ben geweest), aangezien de verkeersregels hier meer aanbevelingen zijn. Zoals de rondleider zei: Groen is ‘run’, Oranje is ‘run faster’, en Rood is ‘run as fast as you can, after you checked there is no police’. Het aantal brommers is te verklaren door de slogan: ‘No motorbike, no girlfriend’, door de kleine straatjes, en de vrijwel korte afstanden. Het weer is geweldig, rond de 35 graden, de mensen zijn wat opdringerig, maar dat is de manier waarop zij hun inkomen verdienen, er zijn velen small businesses, het eten is waanzinnig lekker, en het is echt goedkoop. Vergeet niet minimaal iedere dag een juice te drinken en fruit te eten, want dat is hier echt heel erg goed. Ik heb mijn stokjeskunsten weer verbeterd, en heb genoten! Vietnam is super, een aanrader en ik denk dat velen dat weten (gezien het gehalte van toeristen hier!).
Voor de mensen die op het moment selectie doen om dezelfde geweldige ervaringen op te doen, heel erg veel succes met je interview op 27 of 28 maart. Als je niet door bent, heel erg jammer, balen, maar geef niet op! Misschien is het zomerkamp YLS wel iets, of misschien kun je je, als je wilt, je volgend jaar weer aanmelden!
Ik heb een fantastische week gehad, maar moet nu gaan aangezien mijn vlucht om 6 uur ‘s ochtends is!
Veel liefs,
Anne-Margreet
P.S. Ik heb een aantal mensen een kaart gestuurd, maar helaas was ik niet op de hoogte van de juiste adressen. Het kan zijn dat er geen kaart komt (geen adres), of dat het een aantal weken zal duren (deels juiste adres)!